Salt uygun ya da makus olmak ne demek Terazimizin hangi istikameti ağır basıyor Birini öldürmediğim İstanbul Escort için düzgün bir insan mıyım bu kâfi mi Uygun insan olmak için berbatlığın ne kadar uzağında durmalıyım Ya da yin yang düsturunda onunla iç içe geçip içimdeki tüm güzelliğin var Bayan Escort olan tüm berbatlığı ezdiği günler mi yaşamalıyım Gerçek ne Bana ne kadar uzaklıkta Kendimden ne kadar uzaklaşırsam gerçek beni bulabilir ve onu sahiden sevebilirim Gökyüzüne başımı her kaldırdığımda hareket eden Eskort bulutlarda mı kapalı karşılık yoksa bulutları kalbime yoldaş etmenin bir yolu var mı Pekala adalet ne demek Onu gerçekte içimizde gizli tuttuğumuz vicdanımız mı sağlıyor yoksa şurası mahkemeler mi Adalet ne demek Hakikat tarifi hepimiz ismine kim yapıyor
Avcının Son Gecesi ni okuduktan sonra zihnimde dolaşan sorulardan birkaçı bunlar Bir de yaşadığım nizama ve insan olmanın dayanılmaz yükü ile periyoda ilişkin boşluk hissim var Bazen insan kitaplarda ya da sinemalarda resen doğal bir formda gelen adaleti özlüyor Bu hasretini çektiğin şeyleri hiç fark etmeden özlemek üzere neyi neden hangi orta özlediğini bilmeden Hiç tanımadığın fakat çok sevdiğin bir ağaç kısmını özler üzere
Avcının Son Gecesi bir polisiye roman lakin kıssa boyunca katilin kim olduğunu zerre merak etmiyorsunuz Zira esasen muharrir katilin kim olduğunu en başından gözümüzün önünde tutuyor Adım adım her fikir her acı dökülüyor cümlelerden Ona Avcı diyorlar Bu ismi öldürdüğü insanların kalbini yerinden söktüğü için Prenses ve Avcı masalından sebep veriyorlar ona Zira Avcı yirmi kişilik listesini bilhassa çocuk ve bayan katillerinden tecavüzcülerinden seçiyor Bu kitabın maksadı katili aramak değil bunu neden yaptığını anlamak Tahminen de öteki bakış açısından adaleti görünür kılmak Adalete on altı öbür lisanda daha susamak
Dilruba Yıldız
Dilruba Yıldız gencecik bir muharrir üstelik ödüllü Bazen bir bilgiyi bilirsiniz lakin tekrar duyduğunuzda şaşırırsınız ya bana da birebiri oldu Kitabı okurken bir arkadaşımla paylaştım üzerine konuşurken o söyleyince şaşırarak tekrar fark ettim Yıldız gencecik bir müellif ve zekice bir kurguyla sürüklüyor Kimi yerde burnunun direği sızlıyor zira kesinlikle kendinden bir şeyler de buluyorsun Bulamasak da yaşadığımız devrin emsal üçüncü sayfa haberlerini temeline almış bu öykü tüm ayrıntılarıyla hayatın ta kendisi gözlerimizi doldurmadan geçemediğimiz bilhassa bayanların kalbine bir öteki sızı bırakan o haberler İnsanın kalbini yerinden söken o anlar bütünü Yirmi öbür cinayette misal hislerle bir defa daha balkon duvarında buluyor insan kendini Gökyüzü bugün de karanlık Bir öteki kentin göğünde besbelli tüm yıldızlar şahit buna Bir de köşedeki sokak lambasına üşüşen ateş böcekleri
Evet yaptım Birini öldürdüm Ellerimde can çekişti haddiymiş üzere yaşamak istedi Birinciydi lakin son olmayacak Üzülmedim mi Üzüldüm O insan müsveddesinin tecavüz ettiği üç yaşındaki bebeğe Evladı için hastane koridorlarında ağlayan o anneye üzüldüm Merhamet sokağımın kaldırım taşı çıktı yerinden Ben de takılıp düştüm bir kin kuyusunun içine Tekrar de Benim de merhametim var ben cani değilim Ama kelam konusu meyyit bayanlar yaralı çocuklar olunca öfkemin dikenli tellerine takılıyor merhametim Bir kabrin sahibine boşuna kelam vermedim Sayfa 13
Avcının Son Gecesi yaşadığımız toplumun tüm travmalarını yüklenmiş bize gerçek adaletin kimde olduğunu sorgulatıyor Üstelik Yıldız bunu şiirsel bir lisanla yapıyor Pek çok özel şairden alıntıladığı dizelerle de zenginleşiyor bu anlatım Açıkçası şiirsel bir anlatımla akan bir polisiye kulağa tuhaf geliyor olsa da okurken rahatsız etmiyor Tersine katilinin bu türlü ortada olduğu bu kere onu anlamak için yola çıktığımız bir polisiyenin tam olarak bu türlü bir lisana gereksinimi varmış hissi doğuyor Sanırım bu bir kitaptan ya da polisiyeden ne beklediğinizle de ilgili Ayrıyeten bu kitap her türlü şiddetin geri dönülmez izlerinin olduğunu ruhsal boyutları üzerine tekrar tekrar düşünmek gerektiğini de tüm alt metinler boyunca haykırıyor
Şiirler sırlar cinayet adalet ve aşk Kitap bu temalar üzerine konseyi Çıkacağı haber verilirken Avcının Son Gecesi nin çok gürültülü olacağı söyleniyordu Evet bu kulakları sağır eden bir sessizliğin gürültüsü en çok Son cümleyi okurken yaşadığım en büyük acı neydi diye düşündüm En esaslı travmalarımdan sonra katil olmaktan beni alıkoyan ne oldu da ben bir formda olağan kabul edilen bir insan oldum En büyük talihim sevildiğini bilerek büyüyen bir çocuk olmak mıydı Gördünüz mü işin ucu tekrar nasıl da sevgiye bağlandı ama Daima o denli olur zati Biz hayatımızı daima sevilmek ve anlaşılmak için yaşarız Bir seri katil olduğu için Avcı olarak anılan renklerin bile kalbini aydınlatmaya bir türlü yetmediği ressam Altay Oflaz da kuşkusuz anlaşılmayı çok isterdi Feryal de bulduğu aşkı çok daha evvel yaşamayı onunla birlikte iyileşmeyi Ya da benim hayalperest ruhum o denli olurdu diye düşündü Zira tabanını sıyırdığımız tüm hoş kanılarımız peri tozu olmanın vaktini kaçırdığında yıldızlar gökten yere indi ve kimse bunu fark etmedi Memnunluğu kovaladığımız şu dünyada tahminen de her şey yalnızca bundan ibaretti
Mutluluk çabuk bayatlıyor sıkıntıysa daima taze kalıyor bilmem neden Aslında Mutluluğa mana kazandıran şey yakamızı bırakmayan sıkıntılar değil mi İnsanın gördüğü ne görmek istiyorsa o değil mi Bir öykü vardır Yunan mitolojisinde İlahlar beşerler memnunluğu arasın bu sayede değerli olsun diye saklamaya karar verirler İçlerinden biri Göklerin en uzağına saklayalım der Oburu Denizin en tabanına derken öbürü de Ormanın en kuytusuna saklayalım der Sonunda bir diğeri çıkar ve der ki İçlerine saklayalım Oraya bakmak akıllarına gelmez Sayfa 209
Bu kıssa aklıma pek çok soru çağırmanın da yanında var olanları da su yüzüne çıkarıyor Bir başka soru da şu Her şey bir tesadüf müydü Dahası tesadüfleri neden kitaplarda ya da sinemalarda görüp şaşırıyoruz Bu kadar tesadüf gerçek hayatta da oluyor ve biz fark etmiyoruz diye hepimize kırgınım sanırım Zira mukadderatımız kapı eşiğinde bize her an bir şeyler fısıldıyor ve biz onları duymuyoruz Halbuki Altay duydu Gözü kara Cumhuriyet Savcımız Feryal e de tüm planları dahilinde elleriyle söküp aldığı kalplerin gölgesinde kendi kalbine kelam geçiremediği aşkıyla duyurdu Fakat zamanındaydı fakat geç kaldı fakat doğruydu lakin yanlış bu da bir diğer sorunun çemberinde Öykünün akan kan gölüne dönmüş ırmağında içimizde bir sızı adalet neydi bir olaya kaç diğer açıdan kaç öbür gözden bakılırdı bir bir sorduk Sormalıydık Hayat bu kadar irini ve sevgiyi tıpkı yatakta bu kadar muntazam nasıl ayrıştırırdı yoksa
Kitapta çok fazla ayrıntı var durup düşündüren yer yer öğreten yer yer iç ısıtan Örneğin bunlardan biri Altay ın ressam olmasından sebep bahsi geçen tablolar Son Akşam Yemeği nin öyküsü bir öbür boyutta dönüp duruyor örneğin artık zihnimde Altay ın Rene Magritte nin Âşıklar tablosundan bahsederken aslında kitabı bir açıdan özetleyişi de çabucak onun yanında duruyor Şöyle diyor
Kimi en samimi bağlarda bile karşıdaki insanın özünün bilinemeyeceğini ve bir şeylerin daima bâtın kalacağını savunur Kiminin dediğine nazaran de Aşkın gözü kördür bildirisini verir Sayfa 141
Evet aşkın gözünün kör olduğunu söyleriz ve birden fazla vakit buna inanırız lakin burada bahis insanın özünün asla bilinemeyeceği Feryal ve Altay ın aşkı adaletin sorgulandığı noktada gerçek boyutunu kazanıyor Feryal mesleğinin hakkını veren fevkalade güçlü bir bayan Onun da geçmişten gelen bir travması var Altay onun da intikamını almak adaleti kendi lisanında onun için de sağlamak istiyor Fakat her insanın kendi içinde taşıdığı adalet duygusu işte tam olarak bu noktada birbiriyle çakışıyor O malum gecede Altay kendi adaletini sağlaması için silahı Feryal in eline tutuşturduğunda savcı hanım her şeyi kendi terazisinde ve bir anda tartıyor Çok düşündüm ben olsam o tetiği kime çekerdim Benim kalbimin adaleti kimseye ateş açamadı Bir romanın içindeydim ve kendimi o karakterin yerine koymaktan öteye gidemiyordum Bir yandan da karşılığım kendi içimde öbür çıkmaz sokaklar buldu Her bir konutun yanıp sönen ışığında sebepsiz yere öldürülen bir bayan tacize uğrayıp sessizliğe mahkûm edilmiş bir çocuk bir köşede azap edilmiş bir hayvan vardı Adalet her ne ise artık onlar için gelmeliydi
Dilruba Yıldız
Ve bir yerde şunu da anlıyoruz Aşk denen şey iki insan birebir pencereden bakmadığında da var olmanın bir yolunu buluyordu Kızdığında da kırıldığında da kanlar döküldüğünde de
Altay fotoğraflarında genel olarak kırmızı beyaz mavi ve siyah renklerini kullanıyor Mavi göğü kırmızı cehennemi siyah istekleri ve beyaz ise örtüleri temsil ediyor Bütün hayatlar bunlar üzerine heyetidir işte Gök cehennem istekler ve örtüler diyordu Tüm bunlar çocukluğunun ilişkin olduğu Nevşehir’e yani Kapadokya ya ne kadar çok benziyordu O Feryal le gün doğumunu izlerlerken aklımdan geçen şey tam olarak buydu Renkler benim için en çok buradayken Altay ın kelamını ettiği manasını buldu Ve burada dayısından öğrendik Altay öykü anlatmayı çok sevme özelliğini annesinden yabancı lisanlara olan ilgisini babasından ve şiirlerini de teyzesinden almıştı Dayısının anlattığı çocuk Altay ın Avcı ya dönüşmesinin öyküsüydü bu kısım Tahminen katili anlamaya onun adalet hissine yakın durmaya işte bu büyük düğümün çözülmesiyle başlıyorduk Ve bu defa aşkın gözü bildiğimiz manada kör değildi biz okur olarak Altay ı Feryal den evvel affedebiliyorduk Ne büyük gönüllüydük ama
Aynı sokakta birebir gemide birebir otobüste tıpkı metroda yan yana ve karşı karşıyasınız benimle Ardınızda yürüyen yanına oturduğunuz katil benim Gözleriniz bana çarpıyor orta sıra ama hanginiz bilebilir benim o gözlerle bir kan gölünü süzdüğümü Kimi vakit elleriniz değiyor ellerime Hanginiz bilebilir o ellerle bir maktul yarattığımı Hanginiz bilebilir bastığınız kaldırım taşına basan ayaklarımın vahşete koştuğunu Gülümserim şefkatle okşarım bir kedinin başını beni pak sanırsınız Sizden alışveriş yaparım veya tıpkı markette sıraya girmiş oluruz Elimde birkaç kilo patates birkaç kilo soğan olur tahminen aile babasıyımdır Bir katilin kasaya ödediği kâğıt parayı para üstü olarak alırsınız Birebir yere parmak izimizi bırakırız böylelikle Araçlarımızı park ederiz sizinle peşi sıra Bilmezsiniz cinayet aletleri taşınır gerinizdeki araçta Bazen iş arkadaşınız olurum bazen kapı komşunuz bazen en yakın dostunuz bazen ailenizin bir ferdi O denli bir kamufle olurum ki hissedemezsiniz eli kanlı lisanı canlı bir fail olduğumu Ben bilirim demir testeresinin kemiklerinizi nasıl kesebileceğini Ben bilirim sigaranızın izmaritinden oradan geçtiğinizin tespit edilebileceğini Ben bilirim bir kesiden bedeninizdeki tüm kanın kaç dakikada tükeneceğini Pekala siz bunları bildiğimi bilseniz Bilseniz nasıl olurdu Sayfa 40
Pekala dökülen onca kanın bir ressamın ellerinden çıktığına inanmak ne kadar mümkün Bu soruyu da sordum kendime Sonra alıntıladığım bu kısmı dönüp bir kere daha okudum Fırça tutan o eller kana bulanmıştı ve kibar bir ressam da katil olabilirdi Altay ın katil oluşuna inanmıştım İnanıyorsunuz zira Altay ın çok fazla sebebi var Öylesine kaybolmuş ve kendine ilişkin hissettiği bir yer bulamayan bir insan demek ki bir yerden sonra konutunun neresi olduğunu aramaktansa kendi üzere çok canı yanmışların yaralarını sarmayı hayattaki en büyük maksadı olarak görebiliyor Bunun için de kitabın kapağını açar açmaz Altay ın kitaba nazaran Avcı nın yükselen adalet sesini duyuyor ve son sayfaya kadar birlikte yürüyorsunuz Yer yer hak veriyor yer yer bunun için kendinize kızıyor ve yer yer de Altay ın ruhunun hasta olan tarafıyla yüzleşiyorsunuz Öbür karakterlerin de ağzından anlatımlar var fakat kitap genel olarak Altay ve Feryal in bakış açısından akıyor Bu cinayetlerin gölgesinde kalpte yaşanan bir aşkın da kıssası Lakin adaletin sesi hangi taraftan daha yüksek çıkıyor bir girdabın içinde olduğunuzdan buna karar vermek nitekim çok güç
Katil değilim ben Sanatkarlardan kime ne ziyan gelir Sanatkarlar kendilerinden daha fazla kime ziyan verir Ernest Hemingway bir av tüfeğiyle Marilyn Monroe yüksek dozda sakinleştiriciyle Beşir Fuad bileklerini kestiği jiletle Virginia Woolf ise Ouse Nehri ne girerken ceketinin cebine doldurduğu taşlarla hayatına son vermişti Sanatkarlar vaktin dayanılmazlığına karşı fakat kendi canlarını alırlar Tam da bu yüzden ben bir seri katil değilim Sıradan bir beşerim Fotoğraf yapan müzik dinleyen şiir okuyan kitapları seven biriyim Katil değilim ben Sayfa 121
Kitap Avcı nın şu kelamıyla başlıyor Her şeyi değiştirebileceğime inanıyorum Ve Altay küllerinden doğup daha özgür bir boyuta geçerken bunu başarıyor da Artık romandaki hiç kimse yolun başındaki beşerler değil Herkes bu değişimden hissesine düşeni alıyor Tahminen de bazen hakikaten gerçek yerlere yanlış yollardan gidiliyor
Tekrar kendimi durduramadığım bir yazıya dönüştü bu Ancak beni en çok etkileyen ayrıntısı sona sakladım Altay ın oğlu Selim in ölüleri toprağa diktiklerini ve ondan ağaç çıkacağını sanması tam kitabın sonuna gelmişken bir öbür umudun doğuşu üzereydi Siz ne düşünürsünüz bilemem ancak bir şeyin bitiminde yeni bir şeyin başlayacak olması ve umut dolu olması benim için olması gereken şey Hem kim bilir tahminen de bir çocuk masumiyetinde sevdiklerimiz öldüğünde onların ağaç olduğunu düşünmek uygun bir şeydir Nihayetinde mezarlıklarda daima ağaçlar var
Bir de bu yazıda benim için ironik olan bir not düşmek istiyorum Ben bu yazıyı Adana Demirspor için damlardan sıkılan silahların gölgesinde yazıyorum Ve bence benden sonrasını en yeterli çok hoş bir müziğin tam şurası anlatıyor
Durdurdum vakti
Benden buraya kadar
İncesaz İnce Ayar
Avcının Son Gecesi Dilruba Yıldız Portakal Kitap 336 Sayfa Nisan 2021
*
Damla Karakuş
damla karakus ensonhaber com
Instagram biyografivekitap