İzmirli Yıldırım Çavildak (44), Belaruslu eşi Olga Monich’in (41) 7 ve 5 yaşlarındaki iki kızını yanına alarak ülkesi Belarus’a kaçtığını tez etti.
Eşinin alkol sorunu olduğunu ve kendisini daima darbettiğini belirten Çavildak, o anları da kayda aldı.
Eşinin parmaklarını gözlerine sokmaya çalıştığı ve üzerine saldırdığı anları görüntüye çeken baba Çavildak, kızlarını görebilmek için hukuk uğraşı başlattı.
“EŞİM OĞLUNU BABASINA GÖSTERMİYORDU”
2007 yılında çalışmak için Belarus’a gittiğini, 2012 yılında da birinci eşinden bir oğlu bulunan Olga Monich ile tanıştığını söyleyen Çavildak, “Eşim, bir evvelki eşinden olan oğlu ile birlikte 2013’te Belarus’tan Türkiye’ye geldi ve İstanbul’da evlendik. Eşimin oğlu o vakitler 2 yaşındaydı. Bir müddet İstanbul’da yaşadık. Eşim, oğlunu babasıyla görüştürmek için belirli aralıklarla Belarus’a gidiyordu.
Bu duruma hiçbir vakit karışmadım. Bu sırada eşimle Yasemen (7) ve Sofia (5) isimlerinde iki kızımız oldu. Akabinde İstanbul’dan İzmir’e taşındık. Eşimin birinci eşi, oğlunun Türkleştiği ve Rusçayı unuttuğu gerekçesiyle sorun çıkarmaya başladı. Bu sebeple eşim oğlunu babasına göstermiyordu. Bu yüzden de oğlanın babası Belarus’ta eşime velayet davası açtı.
Davayı kazandıktan sonra da buraya gelerek hata duyurusunda bulundu. Eşim, karara karşın oğlunu babasına teslim etmeyince bu sefer de Türkiye’de bir velayet davası ile karşı karşıya kaldı. Eşim Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı değildi. Ayrıyeten alkol sorunu vardı. Davayı kaybedeceğini anladığından olsa gerek birinci eşiyle anlaşıp hem ikisinden olan oğullarını hem de iki kızımı alıp Belarus’a kaçtı.
dedi.
DARP ANLARINI KAMERAYA ÇEKTİ
Olga Monich’in sık sık alkol aldığını öne süren Çavildak, diye konuştu.
“TÜRKİYE’DE TÜREL GAYRETİMİ BAŞLATTIM”
Eşinin maddi olarak kendisini kullanmaya başladığını söz eden Yıldırım, şöyle devam etti:
“Para almadan çocukları göstermediği için Belarus’ta kendime bir avukat tutup dava açtım ancak bu sefer de o bana karşı velayet davası açtı. Dava işleri ile uğraşırken, eşimin evliliğini ülkesine bildirmediğini, çocukların pasaportunu da evlilik dışı olarak çıkarttığını öğrendim. Çocukların kayıtları yok. Benim çocuklarım nasıl Belarus vatandaşlığı aldı, benim müsaadem olmadan bu ülkeden nasıl gittiler bilmiyorum. Orada görülen dava büsbütün taraflıydı.
“ÇOCUKLARI TEKRAR DE BANA GÖSTERMEDİ”
Darbettiği anlara ilişkin görüntüleri, fotoğrafları göstermeme rağmen çocuklarımı çok kısıtlı mühletlerle görmeme müsaade verildi. Fakat eşim çocukları tekrar de bana göstermedi. Toplumsal hizmetler de mahkeme kararına karşın bana yardımcı olmadı. Hal bu türlü olunca Belarus’tan İzmir’e geri döndüm. Çocuklarımı 2 yıldır görmüyorum. Büyük kızım 7 yaşına, küçük kızım 5 yaşına girdi. Onları en son 2 dakikalığına görmüştüm. Kızlarım beni görünce sarılmıştı. Büyük kızım bana ‘baba artık bitti mi, annemle anlaştınız mı’ dedi lakin anneleri mahkemede ‘çocuklarım babalarını tanımıyor’ diyordu.
“ORADA HUKUK DİYE BİR ŞEY YOK”
Beni sindirmeye çalıştılar. Orada adaletin olmadığını anladım ve Türkiye’de hukuksal gayretimi başlattım. Burada bir boşanma davası açtım. Ön velayet bana verildi. Lahey Mukavelesi çerçevesinde çocuklarımın Türkiye’ye iadesini isteyeceğim lakin sonuç elde edeceğimi sanmıyorum. Zira orada hukuk diye bir şey yok. Yabancı babalara bilhassa bu formda davranıyorlar.”