8 Nisan 1970 tarihinde İzmir’de dünyaya gelen Madak’ın anne ve babası öğretmen olduğu için genelde Amasya ve Burdur’da yaşadı. 1983 yılında annesini kaybetmesi kendisinin hayatından onarılmaz yaralar açtı.
Bu kayıp Madak’ın şiire, edebiyata yönelmesine de neden oldu. Babasının annesinin vefatından sonra evlenmesi baba kız ortasını açtı ve Didem Madak gitgide babasından uzaklaşmaya başladı.
Kolon kanserine 2010 yılında yakalanan Madak, uzun bir tedavi sürecine girdi ve bir sene hastalıkla mücaedele etti. Bu uğraşta yenik düşen şair, 2011’de ortamızdan ayrıldı. Geriye yüreğimize dokunan dizeleri ve kelamları kaldı.
Şairin fotoğrafları ve şiirlerinden kimilerini sizlere sunuyoruz.
ANNEMLE İLGİLİ ŞEYLER
Sevgili Anneciğim
Binlerce defa açıldım, binlerce sefer kapandım yokluğunda
Kocaman bir dağ lalesi üzere
Ve kapkara göbeğini dünyaya fırlatacakmış üzere duran.
Artık mucizevi bir yerdeyim
Muc’un ucuz konutunda
Güya mürekkebi rutubet olan bir kalem
Duvarlara daima senin fotoğrafını çiziyor
Lisanı geçmiş vakitte birçok fotoğraf,
Daima gülümsüyorsun
Aklının ortasında mavi bir yıldız varmış üzere
Ve o yıldız karanlık bir şubat akşamında
Durmadan soluyormuş üzere.
Hatırlar mısın?
Mavi saçlı bir İlah üzere severdim Burdur gölünü
O göl artık içimde kocaman bir anne ölüsü
Vişne bahçeleriyle dolu,
Sevinçli bir kente benzeriydi senin sesin.
Bazen ölmek istiyorum.
Beni yine doğurman için
İri, ekşi bir vişne tanesi üzere
Kışbaşında bir ton kömür yığarlardı kapıya
Bazen görülen düşler üzere kapkara
Bir ton hayal çıtırdarken
Sen kar yağmadan evvel başkaydın,
Kar yağdıktan sonra apayrı.
Güya daima buluğ çağındaydın.
Kuşlar zaptederdi sonra her yeri, sabahları
Binlerce defa söylerlerdi, söyleyeceklerini.
Bizim hiç anlamayacağımız bir şeyi.
Senin müziklerin aç kuşlara buğday saçardı.
Kediler yusyuvarlak dururdu karın ortasında
Kar görünümlü bir fotoğrafın ortasında durur üzere
Gri kediler sarmıştı etrafımızı, gri dağlar…
Bir tek senin çocuklar üşüyecek rengi saçların vardı.
Ben bu meskene Muc’un ucuz meskeni diyorum.
Yokluğunda bu türlü oldum.
Mucize öldükten sonra, buraya taşındım.
Ve inan
Muc bu meskeni bana ucuza verdi.
Yaşasaydın, hayatının ortasına
Güller yığan bir adam olsun isterdim babam.
Sen bir çocuk romanı annesi ol isterdim.
Meyyit mısır tarlaları hışırdıyordu
Ve kalbimde çıngıraklı yılan sürüleri
diye başlayan bir çocuk romanında…
Şalına sarınırdın, toprağa sarınır üzere
Erken öleceğini biliyordum bana bırakmak için,
bu acımasız meyyit anne sesini.
Artık mucizevi bir yerdeyim
Vakit bir salyangozun bedeninde yaşıyor burda
Ve çok ağır ilerliyor.
Yüzümdeki çillerden öbür
İsyan eden biri yok hayatımda.
Onları Muc’a konutun karşılığında verdim
Çok ucuza.
Artık bütün üzgün oluşlarımın ismi:
Anne.
ÇALIKUŞU’NUN Z RAPORU
Kedi ve kasımpatı kokuyor bütün sokaklar
Lisanının dönmediği duaları sayıklıyor
Zeyniler Köyünde Çalıkuşu artık artık vakit
Yağmur yağıyor durmadan
Ağlıyorum kaşarlanmış bir masumiyet olarak
Bir çılgının
Kedilerin ruhlarımızı okuduğuna inandırmaya çalışan herkesi
Bir elimde tabanca
Bütün dualarım delik deşik.
Başörtülü bir anne olarak bekliyorum ruhumun
Şark hizmetinden dönüşünü
Mahalle kavgalarına karışmadan
Kocaman bir kabakla boğuşuyorum bazen
Doğruyor ve kızartıyorum onu
Günler külkedisi, akşamları kömür yakıyoruz.
Öyküme bir hayat yazmak istiyorum
Pek inandırıcı olmayan
Ruhuma ıhlamur yollamak istiyorum yün eldivenler
Öyküme bir mevt yazmak istiyorum
Beni masalların ortasında bırakıp giden ruhuma
Romantik radyo dinleyen o eski arkadaşıma
Son bir defa daha limon ağaçlarından bahsetmek istiyorum
Otobüs duraklarında yağmurlar bekliyor beni
Yağmurla beraberliğimden doğan
Birinci ve yüzbininci hayaletim
Ucu ısırılmış bir simidin acısını durmadan
O kadar çok, o kadar çok hissediyorum.
Fareler yeraltından fırlatılan havai fişeklerdi
Haberler getiriyorlardı, daima makus haberler
Akşamları günahkâr müellif kasalar kadar
Z raporları kadar uzun şiirlerim
Elinde bir paket çubuk krakerle geçmişim
O eski arkadaşım yıkanmış midesiyle
İskambil kağıtları kusan, zarlar
Maça kızı ve pis yedili sayesinde
Kaç sefer mevtle randevulaştı.
Plastik çiçeklerle ziyaretine geldi hayat
Semt pazarından alınma hırkasıyla,
Ayolu, yanisi bol konuşmalarıyla
Her bastığında gıcırdayan tahtalarıyla
O denli çok sevdim, o denli çok sevdim
Binlerce kapıcı karısından birinin ismiydi güya yazgı.
Delirdiğim altyazı artık bütün aynalarda
Vazgeçtim sonunda daima tipe gelen uğur paramdan.
Öyküm ucuz, romanım basmakalıp
Pembe kağıtlar aldım
Hayatıma bir vefat yazacağım
Bir vefat, pek de inandırıcı olmayan
Yazık hiçbir şair bir çiy tanesi kadar bile sızmadı kâğıda
Kayıp şiirlerim gül fotoğraflarıdır artık.
Yazık bir son mektup bile bırakmadan gitti
Zeyniler Köyünde Çalıkuşu artık artık vakit.
MR.PARKİNSON
Her gün uzak ülke kırpıntıları dökülür
güneşin ceplerinden. Fakir aile babası
cebi üzere biraz kasvetli ve susam kokulu.
Güya gretagarbo artisti ölür üzere
gün batana dek karabasanlar dolaştırır
sokaklarda hırdavatçılar, gecenin her
köşesinde sarhoşlar gündüzü kusarlar.
Güneş vergi iade zarflarında saklanır.
Ucuz elbise askılarında tiril tiril
amortiden bir deniz sallanır.
Sabaha karşı nemli bir ıslık, bir
köşede siftinip duran sokak
kedilerinin tüylerini tarazlar.
Yampiri bir yağmuru seyreder
dizilip rengârenk, pis kediler.
Boyozcular, elleri yağlı, gözleri
yağlı, gönülleri yağlı pis adamlar.
Güvenoyu alamamış martılar
Kemeraltı çarşısına alışverişe
çıkarlar. Otuziki yerinden
bıçaklanmış aşklar damlar
gözlerinden. Kulenin altında
bekler her öğle Mr.Parkinson.
Bu kentte adamın biri
her öğle bir zelzele bekler.
Ergül Tosun
Kitap sayfası için irtibat: